بررسی رابطه میان باز بودن اقتصاد و اندازه دولت: مورد ایران (1386-1339)

با توجه به مباحث مربوط به جهانی شدن و ورود کشورها در عرصه جهانی مطالعات متعددی در مورد تأثیرجهانی شدن بر اندازه دولت در سطح جهان صورت گرفته است. بدین سبب در این پایان نامه به بررسی دلایل رشد اندازه دولت در ایران با تأکید بر جهانی شدن اقتصاد طی سال های 1386-1339پرداخته شده است. برای تحقق این هدف از متغیرهای سهم تجارت به تولید ناخالص داخلی بعنوان شاخص درجه باز بودن اقتصاد، درآمد سرانه حقیقی، تورم، جمعیت، درآمد نفتی و اندازه دولت بر حسب مخارج کل و مخارج مصرفی به شکل درصدی از تولید ناخالص داخلی در قالب الگوی خودبازگشتی با وقفه های توزیعی- با استفاده از آزمون کرانه پسران و همکاران- استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که درآمد سرانه تأثیر مثبتی بر اندازه دولت از حیث مخارج کل و مصرفی داشته و حاکی از تأیید قانون واگنر است. در دراز مدت، درجه باز بودن اقتصاد تأثیری بر اندازه دولت نداشته است، ولی در کوتاه مدت رابطه معنادار مثبتی میان درجه باز بودن اقتصاد و اندازه دولت از حیث مخارج کل و مصرفی برقرار است. همچنین نتایج بررسی رابطه میان جهانی شدن اقتصاد و مخارج رفاه و تأمین اجتماعی حکایت از آن دارد که این نوع مخارج، جهت مقابله با تکانه های حاصل از اثرات درجه باز بودن اقتصاد، نقشی را ایفا نکرده اند. همچنین باید در نظر داشت که وجود درآمدهای حاصل از صادرات نفت، منابع درآمدی عظیمی برای دولت فراهم آورده که منجر به رشد اندازه دولت شده است.